مالکیت زمانی در اعیان و کاربردهای اقتصادی آن

مقاله پیش رو در پی کاوش فقهی سهیم شدن زمانی در اعیان (مالکیت زمانی) و کاربردهای اقتصادی آن است؛ اما از آنجا که حقوق ایران به ویژه در حوزه حقوق مدنی بر فقه امامیه مبتنی است، نمی توان از ایراد رویکرد حقوقی پرهیز کرد. بحث های مقاله در پنج  بخش تنظیم شده است: پیشینه، مفاهیم، ادله جواز مالکیت زمانی، دیدگاه های مراجع تقلید و مزیت ها و کاربردهای آن. توجه به مفهوم مالکیت نشان می دهد که دوام در ذات آن حضور ندارد بلکه بدون آن نیز شکل می گیرد. ادله اثبات آن عبارت هستند از: اصل، وجود مشابه آن در وقف و صلح و قاعده سلطنت. نظر برخی مراجع بر صحت آن مؤید دیدگاه یاد شده در مقاله است. پذیرش آن کاربردهای مهمی مانند جذب سرمایه برای تولید مسکن، کاهش هزینه ها و رشد سرمایه گذاری دارد.